Een van de leukste kanten van het lesgeven is toch wel de vele interessante en lieve mensen die je daarbij ontmoet.
Zo is Ellen al vaak bij mij in Frankrijk geweest en toen ze pasgeleden bij mij thuis met porselein zat te boetseren kwam het probleem ter sprake dat onze 15- jarige dochter Hannah met zich meebracht. Hannah was namelijk aan het figureren in de speelfilm Lover & Loser (naar een boek van Carry Slee) en moest daarvoor op de meest onmogelijke tijden in Noord Holland zijn. “Nou,” zei Ellen, “dan kan ze toch bij mij komen slapen, of jij, of Ton.”
Dus toen Hannah in Purmerend moest zijn van 8 uur ’s avonds tot 5 uur ’s morgens (!) toch maar even met Ellen gebeld. Ellen was er niet die nacht maar de sleutel kon best bij de buren en het bed stond altijd klaar.
Ellen woonde er echt vlakbij: in Middelie (nooit van gehoord). Ik reed erheen toen het nog licht was en de zon een gouden glans over het landschap wierp. Over een slingerweggetje naar een gehuchtje met letterlijk vier straten. Prachtig!
Wel apart om een vreemd huis binnen te stappen waar niemand thuis is en jij nog nooit geweest bent. Ik heb ook niet echt goed geslapen in dat vreemde bed met de vreemde geluiden maar het was wel heel fijn dat het zo kon.
Dankjewel Ellen!
